Egipska Nubia (1550 – 1069 p.n.e.)
Egipt w Nubii, Nubijczycy w Egipcie
W połowie II tysiąclecia p.n.e Dolna Nubia ponownie dostaje się pod panowanie egipskie. Władzę w prowincji sprawuje, rezydujący w Anibie urzędnik, noszący tytuł „Królewskiego syna kraju Kusz”. Coroczny trybut w postaci „złota Nubii” i innych cennych darów ukazywano często na malowidłach zdobiących grobowce dostojników w Tebach. Wielkie ekspedycje militarne, podejmowane przez faraonów XVIII i XIX dynastii, osiągały w tym czasie nawet rejon III katarakty, gdzie założono miasto Soleb. Ramzes II Wielki (1279-1213 p.n.e.) wybudował w Nubii 7 dużych świątyń, w tym dwie najbardziej znane, położone w Abu Simbel. Wciąż też trwa napływ najemnych żołnierzy nubijskich w szeregi armii egipskiej, a identyfikowany na wielu cmentarzyskach Górnego Egiptu horyzont tzw. kultury „Pan-Grave” wskazuje, iż osiedlała się tam spora populacja przybyszy z południa.
W połowie II tysiąclecia p.n.e Dolna Nubia ponownie dostaje się pod panowanie egipskie. Władzę w prowincji sprawuje, rezydujący w Anibie urzędnik, noszący tytuł „Królewskiego syna kraju Kusz”. Coroczny trybut w postaci „złota Nubii” i innych cennych darów ukazywano często na malowidłach zdobiących grobowce dostojników w Tebach. Wielkie ekspedycje militarne, podejmowane przez faraonów XVIII i XIX dynastii, osiągały w tym czasie nawet rejon III katarakty, gdzie założono miasto Soleb. Ramzes II Wielki (1279-1213 p.n.e.) wybudował w Nubii 7 dużych świątyń, w tym dwie najbardziej znane, położone w Abu Simbel. Wciąż też trwa napływ najemnych żołnierzy nubijskich w szeregi armii egipskiej, a identyfikowany na wielu cmentarzyskach Górnego Egiptu horyzont tzw. kultury „Pan-Grave” wskazuje, iż osiedlała się tam spora populacja przybyszy z południa.