23 II – 3 III 2013 r.

prace: Marta Węglińska, komisarz wystawy: Krzysztof Łukomski, kuratorzy projektu: Piotr Kurka / Krzysztof Łukomski

Audycja na temat wystawy:

Posłuchaj na stronie, korzystając z odtwarzacza lub ściągnij plik mp3  na telefon, empetrójkę lub inne urządzenie (kliknij prawym przyciskiem myszy i wybierz opcję „zapisz jako” – Podcast_nr_1_25_02_2013

Zapraszamy na pierwszą wystawę z programu opracowanego przez Pracownię Działań Intermedialnych i Fotografii UAP w Muzeum Archeologicznym w Poznaniu. Wernisaż ekspozycji prac Marty Węglińskiej „Domy świątynne i nieme teksty” odbędzie się piątek 22 lutego o godzinie 18.00. Wystawę można oglądać w dniach 23 lutego – 3 marca 2013 w godzinach otwarcia Muzeum.

Marta Węglińska wpisuje swoje prace w specyficzną przestrzeń muzeum. Sama podchodzi do projektu artystycznego z precyzją badacza, co w połączeniu ze sposobem prezentacji prac na wystawie stanowi o kontekstualnym dialogu sztuki z przestrzenią o mocno zdeklarowanej funkcji. „Domy świątynne i nieme teksty” są częściowo odpowiedzią na podróż po Bałkanach, jaką artystka odbyła latem zeszłego roku. Nie była to jednak podróż rozumiana tylko jako częsta zmiana miejsc, po której pozostał katalog fotograficznych obrazów. Odwiedzane miasta, świątynie różnych wyznań i relacje między spotkanymi mieszkańcami stały się dla artystki okazją do głębokiej refleksji, którą zapisała na kamiennych płytach i w postaci słownika obrazów bliskoznacznych emanującego z para-architektonicznych grafik. 

Powstałe prace o proweniencjach mocno literackich cechuje też niezwykła jakość estetyczna, wzmacniająca pragnienie widza, by odczytać teksty i połączyć je z obrazami, niczym podczas odkrywania obiektów archeologicznych z dawnej epoki. Dobór tekstów jest podporządkowany znaczeniom pojęć, określonych przez artystkę. Jak podaje ona sama, jest tu mowa o ciągłości, stałości, uświęceniu w zamknięciu i oddzieleniu, ukierunkowaniu przez zmierzanie do środka i odbijaniu się od niego. Na koniec pojawia się jeszcze wzrastanie i zachłanność dzikich okazów. 

 Proces powstawania projektu był długotrwały na tyle, że właściwe pojęcia zaczęły odnosić się do konkretnych grafik, powstałych w technice monotypii, linorytu oraz frotażu na papierze. Prace zostały też podzielone na grupy, w obrębie których dane pojęcie rozwijało się. Chronologia tych przyporządkowań i podejmowanych przez autorkę wystawy decyzji mają tu rolę niebagatelną, choć interpretacja znaczeń odbywać się może raczej na zasadzie analogii ikonograficznych, podobieństw wyobrażeń, odczuć i nastrojów obudzonych przez teksty i obrazy. Odczytanie tych powiązań okazuje się doświadczeniem intensywnie indywidualnym, 

które wymaga od widza drobnego poświęcenia. To ostatnie w połączeniu z tematem i charakterem wystawy nadaje całości wymiar fenomenu, który w zależności od predyspozycji, ukaże się każdemu odbiorcy z inną intensywnością, na jaką sam jest tymczasem gotowy.

 INFORMACJA O PROJEKCIE:

Pracownia Działań Intermedialnych i Fotografii w Katedrze Intermediów UAP prowokuje studentów sztuki do znajdowania nowych, właściwych kontekstów dla ich działań artystycznych. Niektórzy ze studentów to już całkiem dojrzali twórczo artyści, którzy prezentują swe prace i projekty na międzynarodowych wystawach i festiwalach. Opiekunami młodych artystów są wykładowcy Uniwersytetu, czynnie działający artyści i animatorzy kultury: prof. Piotr Kurka, Krzysztof Łukomski. 

Pracownia rozwija studentów nie tylko w ramach tradycyjnie pojętych wykładów i spotkań, ale także organizując warsztaty artystyczne w różnych częściach świata. Wierzymy, że tylko w taki bezpośredni, doświadczalny sposób nasi studenci, rozpoczynający właśnie swoją własną drogę artystyczną, będą mogli zmierzyć się z wyzwaniami współczesnej kultury, poznając różne jej oblicza, w wielu różnych krajach i wśród ludzi wyznających różne wartości. W odwiedzanych miastach spotkamy się także z artystami, dyrektorami galerii, pasjonatami sztuki i kultury. W dotychczasowym programie odwiedziliśmy Syberię, Danię, USA, a ostatnio Bałkany, przemierzając je od Chorwacji, przez Serbię, Bośnię, Macedonię i Albanię. Krótkie pokazy sztuki współczesnej w przestrzeniach wystaw czasowych Muzeum Archeologicznego w Poznaniu przyjmują formę aranżacji wnętrza nawiązującą do przestrzeni ekspozycyjnej muzeum i wchodzącą w nią w dialog. Ów dialog może być oparty o podobieństwa estetyczne, związki merytoryczne, wspólne punkty wyjścia dla ekspozycji muzeum i prac artysty, itp. Relacja tych dwóch, sztuki w nawiązaniu do form prezentacji obiektów archeologicznych ma szansę być unikatową jakością nie tylko w Poznaniu, ale w całej Polsce.