XI 2004 – II 2005

kurator wystawy: mgr Tomasz Skorupka

W okresie od I do IV w. n.e., na części obszaru dzisiejszej Polski, zamieszkiwała ludność, którą spośród innych plemion wyróżniał sposób chowania i wyposażania zmarłych. W literaturze archeologicznej na jej określenie używa się terminu kultura wielbarska (nazwa pochodzi od cmentarzyska w Malborku-Wielbarku). Prowadzone w ostatnim czasie badania nad tą kulturą dowodzą, w sposób nie budzący już większych wątpliwości, iż można ją identyfikować z Gotami (terminy kultura wielbarska i Goci, używane są wymiennie).

Świadectwem pobytu Gotów na terenie Polski są mało jeszcze poznane osady oraz przede wszystkim cmentarzyska, na których odkrywane są bogato wyposażone, m. in. w biżuterię, groby. Wśród ozdób znajdują się misternie zdobione i odznaczające się wspaniałą techniką zapinki, wisiorki, bransolety czy klamerki do spinania kolii. Nierzadko przedmioty te wykonane są ze srebra lub złota, przy użyciu skomplikowanych technik złotniczych takich jak np. złocenie, filigran i granulacja. Niestety, pomimo tak doskonałych przykładów sztuki jubilerskiej, nie odkryto, jak dotąd, ani jednego warsztatu złotniczego.
 
Inspiracją do stworzenia wystawy poświęconej biżuterii Gotów były odkrycia dokonane w niewielkiej wsi Kowalewko niedaleko Obornik Wielkopolskich. W trakcie prac wykopaliskowych, prowadzonych na trasie gazociągu transeuropejskiego, natrafiono na rozległe cmentarzysko liczące 496 bogatych, czasami wręcz unikatowo wyposażonych grobów. Należy tutaj podkreślić, iż jest to największa na terenie Wielkopolski i jedna z największych w Polsce, całościowo przebadanych nekropolii.
 
Oprócz zabytków pochodzących z Kowalewka, na wystawie zaprezentowano również przedmioty z wielu innych cmentarzysk gockich z obszaru północnej Polski.

 

 
Patroni medialni wystawy