Kiedy Anna tam weszła, ściągnięto z niej kurtkę, ściągnięto buty, ściągnięto ładną suknię, w której dobrze wygląda, kazano włożyć piżamę. „Dlaczegóż to?” „Uspokój się Annno, takie są procedury, nie możesz protestować”. Kiedy drugie drzwi przekroczyła, trafiła na oddział szpitalny. Wzięto jej dokumenty, pokazano regulamin, kazano podpisać cyrografy. Sprawdzono wyniki analiz, zwołano konsylium, które ustaliło szczegóły operacji.
To jest pewna zmiana w stosunku do obyczajów sumeryjskich, gdzie konsylium zwoływano już na sali przedoperacyjnej.

Ereszkigal spojrzała na nią, Inanna osłabła (padła trupem), jej blade ciało powieszono na haku
[ Tu brak jest szczegółów operacji, gdyż Inanna straciła przytomność, a ówcześni medycy nie byli skłonni do zdradzania tajników swego kunsztu, jak to było powszechnie nawet jeszcze w średniowieczu. Uprzedzając dalszy ciąg opowieści, skutki operacji Inanny raczej nie były pomyślne, skoro potem zdecydowano się przyjąć lekarstwa z rąk wysłanników naczelnego maga (czyli lekarza) bogów sumeryjskich ].

Anestezjolog spojrzał na Annę – nie umiał znieczulać hipnozą. Wyszukał siódmy kręg, wbił igłę nieco powyżej, wstrzyknął jad powodujący, że ciało człowieka robi się obce, blade i bezwładne jak głaz. „Dlaczegóż to?” „Uspokój się Anno, takie są procedury, nie możesz protestować”. 
Kiedy Anna czwarte drzwi przebyła, przetoczono ją-nie ją na stół, posmarowano czerwoną wodą, operowane miejsce uciśnięto opaską. Jej bladego ciała nie powieszono na haku, nie zakuto w dyby, ale i tak ostatecznie przestała być człowiekiem , a stała się przypadkiem. Tam dopadł ją jeden z średnich demonów galla, zwanych po po grecku harpia, łacinie medicus .

Po trzech dniach i nocach, ZUS wykrył, że Anna w zeszłym tygodniu 12 godzin spóźniła się z opłatą na ubezpieczenie, zatem przez kwartał nie ma prawa do leczenia. Kto więc zapłaci za operację? Kto zakupi drogie lekarstwa? Po kilku dniach przepychanek, siostra Anny, Zuzanna, podniosła lamentację, zapłakała przed rodziną: kochani rodzice, pomóżcie. Ojciec wzruszył się nieco, ale pomóc nie zdołał: jak pomóc z 500 zł renty dzielonej na dwoje? Zuzanna udała się do znajomych: nie dopuście, by waszej koleżance stało się coś złego. Znajomi rozgniewali się: sami mamy mało, Anna pewnie nie dbała o siebie, dlatego trafił ją ten los.

Zuzanna wzięła kapelusz, stanęła przed marketem, zaczęła żebrać. Zobaczył ją Nieznajomy, wzruszył się. Wyciągnął kartę kredytową, zakupił tabletki dające życie, zakupił zastrzyki dające życie. I dał je Zuzannie. 

Kiedy Zuzanna przyszła do szpitala, zobaczyła Medyka biadającego nad paskiem z wypłatą. I zapłakała razem z nim. Medyk spytał: Kim ty jesteś? Ponieważ wyraziłaś współczucie dla mego bólu, chcę rzec ci słowo łaskawe. I rzekła Zuzanna: ” oto lekarstwa dla Anny, oto lekarstwa dla siostry mojej”. 
Dał Medyk Annie tabletki, wstrzyknął zastrzyki, i ozdrowiała. Wówczas rzekł do Zuzanny: „zabierz swoją siostrę”.

Inanna przebywała w „świecie bez powrotu” pół roku; widocznie prawa ekonomii nie dyktowały jeszcze światu swych warunków. 
Dalej istnieje kilka wersji mitu; w jednym Inanna wydaje własnego męża Dumuziego, aby tylko ujść cało z przygody. Odtąd Dumuzi każdego roku przez sześć miesięcy musi przebywać w Egalkurzaginie…

Teraz pobyt w szpitalu trwa dużo krócej, choć jeszcze za „komuny” przez byle wyrostek robaczkowy spędzić można było w szpitalu ze dwa tygodnie. 
Swoją drogą – koncepcja odrabiania kosztów operacji przez wolontariat w szpitalu to ciekawa koncepcja, u nas jednak nie stosowana. Ciąg dalszy w wersji współczesnej jest więc inny: Z braku płynności finansowej firma Anny zbankrutowała, karne odsetki niedługo przewyższą kwotę główną. ZUS/NFZ dalej szuka ofiar, z których można ściągnąć opłaty: rodziców, siostrę, koleżankę, u której zamieszkała przez tydzień po wyjściu ze szpitala. Męża Anna przezornie nie miała…. 
[Konkluzja: czasami można jeszcze spotkać miłosiernego medyka, ale o roztropnym i miłosiernym urzędniku ZUS nie przeczytasz nawet w bajkach ]