Początki biblioteki Muzeum Archeologicznego w Poznaniu przypadają na rok 1924, wówczas to nastąpiło oficjalne otwarcie Działu Przedhistorycznego Muzeum Wielkopolskiego. Wcześniej zbiory muzealne i biblioteka stanowiły integralną część PTPN, o czym mówi uchwała Wydziału Nauk Historycznych tegoż Towarzystwa z jesieni 1857 roku powołująca do życia Muzeum Starożytności Polskich i Słowiańskich. Utworzenie Działu Przedhistorycznego Muzeum Wielkopolskiego poniekąd wymusiło stworzenie własnego warsztatu badawczego w postaci biblioteki dla potrzeb jego pracowników. Z tego też okresu niestety brak szczegółowych danych, co do zasobów bibliotecznych odnotowano tylko, że „na wrzesień 1939 r. biblioteka liczyła około 1100 tomów, w tym około 600 tomów czasopism i około 500 tomów dzieł i odbitek”.

Podczas okupacji niemieckiej biblioteka Działu Przedhistorycznego zostaje wyodrębniona z Muzeum Wielkopolskiego i przekazana do nowo powołanego przez Niemców „Landesamt für Vorgeschichte”. Księgozbiór jej rozrósł się wówczas o włączone w znacznej części zbiory wydawnicze Warszawskiego Muzeum Archeologicznego oraz wszystkie książki i czasopisma archeologiczne z biblioteki Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk. Z bibliotek prywatnych włączono między innymi księgozbiory prof. J. Kostrzewskiego, dr A. Karpińskiej, prof. Z. Zakrzewskiego i innych. Wyłączając te pozycje, które zostały zrabowane, a po wojnie zwrócone prawowitym właścicielom – ogólny przyrost biblioteki należy ocenić w przybliżeniu na około 4000 tomów, przeważnie publikacji niemieckich.

Po odzyskaniu niepodległości już w marcu 1945 roku podjęto wysiłki rewindykacyjne rozproszonego w 1944 roku przez Niemców księgozbioru i tegoż roku zwieziono z powrotem cały księgozbiór, wykazujący tylko niewielkie ubytki. Od tej pory biblioteka ze swoją działalnością wpisuje się w strukturę autonomicznego Muzeum Prehistorycznego przekształconego w roku 1950 w Muzeum Archeologiczne. W ramach organizacyjnych biblioteka stała się jednym z działów muzeum.  Dynamiczny wzrost księgozbioru  pokazują dane ilościowe: w 1949 roku – 6562 tomy, w 1967 – 20023 tomy, w 1976 – 28036 tomów, a w 2011 – 57400 tomów. Początkowy okres rozwoju księgozbioru bibliotecznego, czyli w latach 1949 – 1967 w pewnym sensie był ograniczony zajmowaną powierzchnią lokalową – w starym budynku PTPN przy ul. Mielżyńskiego dzieliła ona swoją pomieszczenia wspólnie z innymi działami. Dopiero w roku 1967, kiedy siedzibą muzeum został odbudowany Pałac Górków, biblioteka otrzymała własną powierzchnię użytkową, a jej nowe stylowe wnętrza nie tylko poprawiły warunki pracy, ale umożliwiły w pełni wykorzystanie zgromadzonych zasobów.

Podstawowy zasób księgozbioru stanowią wydawnictwa z zakresu archeologii w szeroko pojętym znaczeniu tej dziedziny nauki oraz dyscyplin pokrewnych jak: historia, historia sztuki, antropologia, etnografia i numizmatyka. Gromadzony księgozbiór biblioteczny opiera się na zakupach prowadzonych ze środków własnych muzeum, wymianie wydawnictw oraz darach. Znaczący wpływ od wielu dziesięcioleci na pozyskiwanie nowych publikacji ma wymiana wydawnictw własnych muzeum z innymi placówkami krajowymi i zagranicznymi. Wydawnictwa te, to rocznik muzealny „Fontes Archaeologici Posnanienses”. „Biblioteka Fontes Archaeologici Posnanienses”, „Studies in African Archaeology” oraz inne monografie w miarę posiadanych środków. Wymiana wydawnictw została zapoczątkowana w 1950 r. i wówczas dotyczyła 8 instytucji krajowych i 30 zagranicznych, w dalszych latach była systematycznie poszerzana i tak w 1967 roku wynosiła 58 krajowych i 235 zagranicznych. W obecnej chwili utrzymujemy wymianę z 64 instytucjami krajowymi i 192 zagranicznymi. Wymiana wydawnictw muzealnych ma szczególne znaczenie dla bieżącego uzupełniania posiadanego zasobu bibliotecznego, umożliwiając zapoznanie się z nowościami z zakresu archeologii publikowanymi w kraju i zagranicą, dotyczącymi także archeologicznych badań poza granicami Europy.

Omawiając historię działalności biblioteki muzealnej należy zwrócić również uwagę na czynnik osobowy, czyli bibliotekarzy, którym to zawdzięczamy stworzenie warsztatu badawczego dla użytkowników tego księgozbioru, czyli głównie archeologom. Pierwsze powojenne trudy gromadzenia księgozbioru były wykonywane przez osoby przypadkowe, gdyż brakowało środków na utrzymanie personelu fachowego, stąd też główny ciężar tego zadania spoczywał na dyrektorze muzeum profesorze Józefie Kostrzewskim. Początki bardziej zorganizowanej pracy bibliotecznej związane są z osobą mgra Witolda Armona (1952-1963), to właśnie jemu zawdzięczamy pierwsze księgi inwentarzowe biblioteki. Dalej kolejno biblioteką kierowali mgr Maria Konieczna-Malinowska (1964-1968), p. Zofia Smoleń (1968-1978), mgr Maria Beba (1978-1979), a obecnie (od 1979 r.) mgr Henryk Koczorowski.